De ruim 300 meter lange kering komt in de bestrating van de kade te liggen en komt omhoog wanneer er sprake is van hoogwater in de havens. De kering wordt dan omhoog gestuwd door het water dat onder de dam stroomt. Er is gekozen voor dit type waterkering omdat een vaste dijk of kade het historisch aangezicht van de haven teveel zou veranderen.

Bij het aanbrengen van deze waterkering hoort ook een stuk kadevernieuwing. Daarom moest op sommige plekken stalen damwand worden geplaatst om de kade te verstevigen. Omdat er nabij de kade veel gebouwen staan is de damwand drukkend aangebracht. De damwanden zijn na plaatsing voorzien van groutankers om voldoende krachten op te kunnen vangen.

Vervolgens wordt er verder gegaan met het metselwerk van de kades. Dit wordt toegepast om de aanblik van de haven zo authentiek mogelijk te houden. Omdat metselwerk erg gevoelig is voor winterse invloeden is zoveel mogelijk hiervan op een andere  plek gemaakt. Zo hoopt men vertraging door regen en vorst waar mogelijk te voorkomen.

Hoe lang dit Spakenburgse record overigens blijft staan is nog maar de vraag. In Vietnam zijn er namelijk plannen voor een zelfsluitende waterkering van vijf kilometer.